8 november, van balen naar overwinning behalen!

Voor iedereen die denkt dat ik het 'allemaal wel ff doe' vandaag een berichtje dat misschien duidelijk maakt dat het niet helemaal over rozen gaat...

Ik beschouw mijzelf nu niet echt als een sociaal dier. Andere mensen vinden mij juist wel heel sociaal, maar ik geloof dat er maar weinig mensen zijn die snappen hoeveel moeite het me kost om (voor anderen) vrij simpele dingen voor elkaar te krijgen. En dat is niet echt leuk.... Want ik wil me niet steeds moeten verdedigen als mensen roepen 'maar je doet het wel gewoon'. Ja dat klopt, maar dat gewoon mag je weglaten...

Laat ik even wat voorbeelden geven.

Ik reis alleen en zit in een hostel. Dat betekent dat het hier barst van de (doorgaans) jongelui en dat er een vrij joviale sfeer hangt. Een beetje zo'n sfeertje van 'we zijn één grote familie'. Maar ik word daar dus knal nerveus van! Ik voel me totaal incompetent als het om contact leggen gaat. Ik ben bang voor mensen. Mensen reageren namelijk onvoorspelbaar, hebben een eigen wil, een eigen mening en bovenal 'vinden ze altijd overal iets van'. En daar heb ik last van, want wat ze ook allemaal vinden, dat pakt (in mijn hoofd) nooit positief uit voor mij en dus zet ik mezelf hiermee dus bijvoorbaat al buitenspel. En daar word ik erg verdrietig van. 

Zo durf ik dus al drie dagen niet te gaan ontbijten (terwijl ik daarvoor betaald heb) omdat ik dan de keuken in moet, waar mensen zijn, die wel eens iets tegen je zouden kunnen zeggen, of waar ík iets tegen moet zeggen? 

Nou is dat niet overkomelijk, ontbijt kun je ook in de stad kopen. Broodje to go, is zo gedaan. 

Maar bij het avondeten is er iets soortgelijks gaande. Ik durf niet hier in de keuken te koken en in mijn eentje een restaurant binnen stappen, is ook niet mijn hobby. En om nu elke avond McDonald's, hungry Jack of KFC te eten, is ook niet zo'n strak plan.

Ik zit al die dagen al op mijn kamer op de grond, waar het koud is en ongemakkelijk, terwijl er hier beneden heerlijke loungebanken staan, tafels en stoelen en het is er lekker warm. Maar de angst overwint het steeds van comfort...

Vanochtend had ik bedacht dat ik wel naar een of ander wildpark wilde gaan. Maar daarvoor moest ik twee bussen pakken, met een hele krappe overstap en in een straat die ik niet wist te zitten. Gevolg was dat ik zo lang heb lopen piekeren dat ik die bus never nooit meer kon halen, en dan baal ik dus weer ontzettend van mezelf dat het me niet gelukt is...

Morgen ga ik op meerdaagse excursie naar Kangaroo Island en daarna keer ik hier weer terug. Omdat ik maar twee nachten weg ga, vroeg ik me af of het wel de moeite waard was om mijn gehele rugzak mee te gaan sjouwen.... zoveel heb ik immers niet nodig. En dus had ik me voorgenomen om eens te vragen of het mogelijk was om mijn rugzak hier te laten en alleen de spullen mee te nemen die ik nodig had. Makkelijk gezegd, maar iets minder makkelijk uitgevoerd. 

Om mijn vraag te stellen, moest ik naar beneden...stap 1 van mijn overwinning. Ik heb een uur op de bank moed zitten te verzamelen achter mijn puzzelboekje en uiteindelijk ben ik onverrichter zaken weer naar boven gegaan. 

Vervolgens heb ik maar bedacht dat ik dan maar naar de Adelaide Zoo zou gaan en toen ik beneden kwam, besloot ik maar 'gewoon' te vragen of het mogelijk was. Maar uiteraard sprak ik de verkeerde medewerker aan, die me doorverwees naar een ander. Maar ik heb het gevraagd! 

Dat ik dan na zo'n 'simpele' vraag sta te shaken op mijn benen, de tranen in mijn ogen branden, is voor niemand echt te snappen, maar het is echt zo.

MAAR....of ik nu baal van mezelf of niet. Ik heb beneden gezeten, ik heb het gevraagd en ik was inmiddels weer op weg om iets te gaan doen. Dus....overwinning behaald!

Vandaag is het maar 18° en niet echt zonnig. Maar dat mag de pret niet drukken en dus ging ik een dagje dierentuin doen. IK vind dat leuk en wat anderen daarvan denken zal me worst wezen! Tjakka... Of zoiets.

Goed, de Zoo hier heeft een nieuwe attractie. Sinds kort hebben ze twee reuze panda's en die moeten natuurlijk bezichtigd worden. Hele groepen zakenmensen (strak in pak) komen daar op af en krijgen dan een rondleiding. Ze gaan recht voor je neus staan en houden nergens rekening mee, maar ach... Ik had de tijd... En dus ben ik maar ergens anders gaan kijken en fotograferen. En dat heb ik naar hartelust gedaan...

Ik heb ruim vijf uur in de dierentuin rondgelopen. Soms regende het even en dan scheen de zo'n weer 2 minuten. Het weer wist niet zo goed wat het wilde. 

Wat kan ik meer zeggen over de dierentuin? Ik laat de plaatjes spreken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna, toen ik weer buiten de dierentuin stond, hoorde ik een bekend geluid... Ik herinner het me nog van de botanische tuin in Sydney. En dus wierp ik mijn hoofd in mijn nek en keek de bomen in...en jawel hoor, daar zaten ze: de hele boom zat vol met vleermuizen! 

Ik vind dat een geweldig gezicht, maar de lokale bevolking is er niet zo blij mee, want met hun uitwerpselen maken ze de hele natuur kapot schijnbaar! 

Hoe dan ook, ik vond het leuk!

 

Eigenlijk is het maar een half uurtje lopen, maar mijn voeten waren moe en dus besloot ik om de city loop bus te nemen. Het gevolg daarvan was, dat ik er maar liefst een uur over heb gedaan om terug in het hostel te komen! 

Maar dat elk nadeel zijn voordeel heb, heb ik nu wel gezien! Ik weet hierdoor namelijk wel waar ik, als ik straks terugkom, mooie graffiti kan 'scoren' en waar het skatepark is! Dus mijn activiteiten voor de laatste dagen in Adelaide zijn ook al bedacht!

Dat gezegd hebbende.... Sluit ik maar af. Ik heb namelijk in de keuken een maaltijd bereid tijdens 'spitsuur' en in de woonkamer opgegeten.... genoeg sociaal gedaan, genoeg exposure, ik ga afwassen en naar boven! 

Hopelijk morgen weer een positiever verslag.