10 november: another day in Paradise!

Vannacht heerlijk geslapen! Wel met de verwarming aan en een extra deken erbij, maar een kniesoor die daar op let.

We mochten ook een klein beetje uitslapen, dus om 7.30u zat ik aan het ontbijt.....zalig!

Vandaag stond er weer een volle dag op het programma. We begonnen onze trip met een bezoekje aan een eucalyptus distilleerderij. Er zijn er nog maar vier van in heel Australië geloof ik, want Australië mag het niet meer uitvoeren, maar ook dat weet ik niet meer zeker. Wat ik wel weet is dat Kalen (de gids) vertelde dat ze lang geleden eucalyptus bomen aan China hebben verkocht, daar groeien ze nou en maken ze er dus olie van. En dat kan Australië dan terugkopen. Beetje zuur lijkt me dat, zeker als je bedenkt dat een erg groot deel van de vegetatie hier uit eucalyptus bestaat. 

Er zijn overigens iets van 1000 verschillende soorten eucalyptus bomen, die ook allemaal hun eigen geur zouden hebben, maar of iemand ze zou kunnen onderscheiden? Geen idee. 

Koala's eten eucalyptusbladeren. Het is hun hoofd voedselbron. Maar wat doen die schattige beren? Ze vreten de boom kaal en als dat gebeurt, dan gaat de boom dus dood.... Stank voor dank!

Hier op KI (zo noemen ze Kangaroo Island hier) noemen ze eucalyptusbomen ook wel 'widowmakers'. Dat heeft ermee te maken dat zo'n boom zonder aankondiging zijn takken laat vallen. En dan heb ik het niet over een schattig twijgje, nee, echt complete 'armen' vallen eraf. Daarom moet je ook nooit onder of in de buurt van zo'n boom je tent opzetten, want dat zou wel eens je laatste nacht geweest kunnen zijn.

Maar goed....we gingen dus naar zo'n distilleerderij. En op weg daar naartoe stond er een prachtige regenboog aan de hemel! 

Op deze distilleerderij hadden ze ook een emu. Ze zag er heel schattig en vriendelijk uit, maar wat niemand wist, was dat ze een koelbloedige moordenares bleek te zijn! Het enige wat een emu vrouwtje doet, is eieren leggen. Daarna gaat het mannetje erop zitten en voedt daarna de kinders op. 

Toen deze emu haar eieren gelegd had en even wegwandelde om naar de wc te gaan of een frisse neus te halen of zo, dacht het mannetje: hé nu is het mijn beurt en kroop bovenop de eieren om ze warm te houden. Wat hij echter niet door had, was dat ze nog niet klaar was met eieren leggen! Dus toen ze terugkwam en hem daar zag zitten, werd ze zo ontzettend kwaad, dat ze haar partner koelbloedig dood trapte.... 

Een emu zal nooit meer hetzelfde zijn....

Verder was de farm niet echt het hoogtepunt van de dag. Ze willen volgens mij gewoon graag dat je hun producten koopt en verder boeit het ze geloof ik niet echt. 

Het viel me vandaag wel weer op hoe egoïstisch sommige mensen kunnen zijn. Er zat namelijk een Italiaans koppel in de groep, dat nauwelijks Engels sprak (ik zeg: succes in Australië!) dat iedere keer gewoon bij anderen (en regelmatig bij mij) voor mijn neus en lens gingen staan op het moment dat de ander een foto aan het maken was. Overal stak meneer zijn dikke kop met zijn iPad voor je neus! Echt ontzettend irritant! En als je er wat van zei, dan begrepen ze ineens niet wat je zei! En mevrouw de Italiaan had een filmcamera in plaats van een fotocamera, dus als je stond te praten op een plek waar zij net wilde filmen, dan kreeg je een luid SSSTTTT te horen.... Op een gegeven moment was ik dat een beetje erg beu en toen ze dat dus weer deed, vroeg ik wat er aan de hand was. Dan wees ze heel druk gebarend naar haar camera en naar het voorwerp dat ze wilde filmen en zei weer SSSSTTT. Ettertje als ik ben, gaf ik dan als reactie een verbaasde gezichtsuitdrukking en zei 'sorry I don't understand' en ging daarna verder met praten. Dat vond ze niet zo leuk, maar ik kreeg van een aantal mensen te horen dat ze het wel grappig vonden. Het was niet grappig bedoeld, maar meer als koekje van eigen deeg!

De volgende stop was een wildlife park waar we koala's konden aaien en kangaroes voeren en aaien. Dat was natuurlijk een hoogtepunt voor mij. Want wie wil er nu geen 'kwallebeer' aaien? En kangaroes die aan je hand likken en een beetje knabbelen, zijn wel heel spannend, maar ook heel 'errug lief!'. 

En als je dan aan het eind van de rit ook nog een baby possum mag vasthouden en aaien, dan heb je een heel happy persoontje in mijn hoofd (en ikzelf natuurlijk ook niet te vergeten!).

Alleen creëert het ook een klein 'probleempje' want nu wil Lesley graag een kangoeroe als huisdier. En al mijn pogingen om te zeggen dat dat toch echt niet kan, gaan ook in rook op, want Kalen vertelt steeds verhalen over zijn kangoeroe die hij heeft gered toen zijn moeder (die van Rupert, niet die van Kalen) omver werd gereden door een auto. Hij heeft Rupert dus met de fles verder groot gebracht en sindsdien woont hij in zijn huis, met de familie en horen we steeds verhalen over de legendarische Rupert. 

Zo kan hij zelf de deur openmaken, heeft hij zich de driezits bank toegeëigend, en gooit hij alles kapot wat anderen op 'zijn' bank achterlaten (zoals Kalens mobiel).

Ook vertelde hij dat Rupert in het begin steeds plaste als hij op de bank bij je ging zitten en daarom had Kalen bedacht dat hij maar Roopee moest heten (roo van kangoeroe en pee van plas) maar dat mocht niet van zijn vrouw en dus heet hij nu Rupert...

Maar aangezien we vandaag ook een foto hebben mogen zien van Rupert en Charley, de hond, gaat deze vlieger niet op... Het kan namelijk dus best!

Wat wel nog leuk is om te vertellen is dat ze hier ook een kaketoe hadden die Stanley heette. Het was een echt rotbeest! Hij begint meteen vriendelijk te babbelen als je hem ziet, danst voor je en net als je denkt, ach die is leuk, duwt hij zijn kop tegen de kooi zodat je hem fijn kan aaien! En als je dat dan dus wil doen, gaat hij per ongeluk ietsje naar achter hangen, waardoor je vinger in de kooi moet. En dan ineens..... Draait Stanley zich om en hapt in je vinger en begint dan heel hard te lachen als een kind! Hij vindt het een geweldig spelletje, maar toeristen niet zo. Dus nu hangt er een waarschuwings bord.

De volgende stop was op de plek waar we zouden lunchen... 

Ik sta in de bus bekend als de 'allergy person' aangezien Kalen geen namen kan onthouden en hij het toch steeds moet doorbellen aan de locatie. Dus gisteren moesten ze al apart eten voor me maken (of in ieder geval een deel) en vandaag werden er in de bus al grapjes over gemaakt. Dat zorgt ervoor dat ik me erg ongemakkelijk voel. Ik vind het al lastig als ze iets anders voor me moeten maken (hoewel ik er niet veel aan kan doen) maar als de rest er grappen over gaat maken, dan kan ik niet zo goed inschatten of het 'grappen' zijn of dat ze proberen om me belachelijk te maken. Dat zorgt dan voor zoveel spanning in mijn kop, dat ik ontzettend onzeker en verdrietig word en achterdochtig. En het kost verdomd veel moeite om me daar dan vervolgens over heen te kunnen zetten! 

Maar als ik niet wil dat het mijn hele dag gaat bederven, moet ik toch een manier vinden om weer rustig te worden en me er overheen te zetten.

Na het eten heb ik even door de 'tuin' gewandeld en kwam ik een Boeddha beeldje tegen. Daarna was het alweer tijd om te vertrekken en gingen we op weg naar de volgende locatie: de remarkable rocks. 

Maar eerst kwamen we nog langs een 'oh wow foto moment' en ik moet toegeven dat het erg mooi was!

Maar de remarkable rocks dus... Wat zal ik daar eens over zeggen..... Uhm, nou.... Het zijn overblijfselen van het schuiven van aardplaten en het was ooit heel lang geleden een gebergte van 5 km hoog (als ik Kalen mag geloven) en het is ontzettend gaaf om te zien! Ik laat de foto's voor zichzelf spreken!

Na de remarkable rocks gingen we op weg naar admirals arch. Vlakbij de vuurtoren. 

Om de arch en dus de New Zealand fur seals te kunnen zien, moest je wel even helemaal naar beneden wandelen. 

En mocht de fotostop van zojuist een 'oh wow fotomoment' worden genoemd, dan was dit een 'OH WOW, HELEMAAL TE GEK' foto moment! Overtreffende trap van wow! Maar eigenlijk sprakeloos over zo'n gave plek! 

Na deze geweldige locatie gingen we naar het visitor centre van flinders chase national park. Maar waarom precies werd me niet helemaal duidelijk. Je kon er souvenirs, iets te eten of drinken kopen, naar de wc en iets leren over de ecologie van Kangaroo Island, maar echt boeiend was het niet. 

Gelukkig gingen we dan ook snel door naar de laatste stop van vandaag, de Hanson Bay sanctuary waar we wilde koala's en kangoeroes gingen zoeken. En dat was cool!!! 

Er was een pad tussen de eucalyptus bomen en de taak was om omhoog te kijken en uit te kijken naar koala's die daar bovenin hingen te dutten of eten. En dat alles zonder te struikelen over de kangoeroes op de grond! 

Meteen in de tweede boom zag ik er een zitten. Ik keek gauw om me heen, want na gisteren met de zeeleeuw had ik mijn lesje wel geleerd! Niemand had dit beest nog gezien, en dus ging ik op mijn gemak foto's maken. Pas toen dat gelukt was riep ik naar een ander 'found one!' Of eigenlijk had ik er twee gevonden, want deze had een Joey bij zich.... ja want alle baby's heten Joey. Dus binnen no time stonden de Italianen weer met hun iPad en filmcamera vooraan en kon ik lekker door lopen. Bij de zeeleeuwen gisteren, was ik ook de eerste die er een gespot had, en toen kon ik mijn enthousiasme niet verbergen en zei dat meteen. Met als gevolg dat iedereen er op af stoof om foto's te maken en tegen de tijd dat ik er zelf bij kon, het beest weggehobbeld was... Dat gebeurde me dus geen tweede keer! 

Ik heb er best veel gezien, maar ze zijn ook best wel lastig te vinden! Ik had het idee dat ik ze kon horen, maar zeker weet ik dat niet, want niet iedere keer als ik iets hoorde kon ik hem ook vinden, maar de andere keren zat er dus inderdaad een. 

Blijkbaar komt mijn safari verleden me goed van pas, want ik schijn extreem goed te zijn in dieren spotten....aldus de groep en de gids! 

Ja, zo zie je maar weer, ook ik heb mijn kwaliteiten, al heb je er in Nederland niet zo veel aan! 

Kangoeroes heb ik ook een paar gezien, maar niet zo veel. Eentje stond in zijn eentje te grazen en deed niet veel meer dan bukken, gras happen, overeind komen, kauwen en weer bukken voor de volgende hap. 

Dus dat vond meneer de Italiaan blijkbaar niet voldoende. En omdat de kangoeroe niet reageerde op het 'Kan-goe-roe' (het Italiaanse accent moet je er even zelf bij denken) roepen van mevrouw de Italiaan, besloot meneer dat hij maar een steen richting het beest ging gooien (en hem dus raakte!) om hem aan het bewegen te krijgen. 

Ik moest alle zeilen bijzetten om hem niet verrot te schelden, maar gelukkig was de kangoeroe me voor en reageerde met een stoïcijnse blik zijn kant uit en hapte vervolgens verder, zonder in beweging te komen! 1-0 voor de kangoeroe.

Onder de boom stonden twee kangoeroes heel geheimzinnig te doen... Maar pas toen de rest van de groep al teruggelopen was, zag ik dat deze twee maar wat blij waren met hun privacy, want het mannetje kon zich niet zo heel goed inhouden en deed verwoede pogingen om meteen bovenop het vrouwtje te klimmen, maar die had daar nog niet zoveel zin in. 

Maar de toon was gezet in mijn hoofd en de pubers hadden reuze lol!!

Toen de bus vertrok richting AirPort om mij af te droppen, kwamen we langs twee andere kangoeroes die er wel degelijk zin in hadden, en zo hebben we dus 'fuckende kangoeroes' gezien, aldus de pubers en dit zorgde voor enorm veel (puberale) lol (en herrie) in mijn hoofd....

Eenmaal op het vliegveld (Kangaroo Island international AirPort, want iedereen vliegt 'overseas') nam ik afscheid van de groep en werd overgeladen in het transfer busje, terug naar het hotel, waar ik nog één nacht slaap en morgenvroeg word opgepikt.... Als ik van tevoren had geweten dat een derde dag betekende dat ik dan de volgende ochtend om 7u zou vertrekken, dan had ik niet gekozen voor een verlenging, maar ja.

Eenmaal in het hotel kreeg ik te horen dat het restaurant bij wijze van uitzondering vandaag open was, omdat er een groep zou komen, maar normaal gesproken waren ze op zondag niet open. Ik kon dus wel met de groep mee eten, maar dan was er wel een vastgesteld menu. 

Nou vond ik dat niet zo heel erg, maar ik moest wel nog 2,5u wachten voor ik kon eten....en dat vond ik minder, want ik had honger. De ober wilde me best even naar 'de stad' brengen, zodat ik daar wat kon eten, maar wat hij nou precies met 'de stad' bedoelde? Ik heb namelijk nog geen stad gezien hier en als ik alleen al naar de lokale supermarkt hier keek, dan geloof ik niet echt dat het veel kan zijn! Bovendien moest ik dan wel zelf terug zien te komen en taxi's of bussen zijn er hier niet, dus hoe ik dat dan moest doen?? 

En dus heb ik hier in het hotel gegeten. 

De pompoen soep was lekker, maar ontzettend heet. Mijn lip kan dat bewijzen... (Au) en als hoofdgerecht kreeg ik Flake. En mocht je je afvragen wat dat dan is? Nou, dat is de plaatselijke haai. 

Was het lekker? Uhm, niet speciaal. Maar ik heb voedsel gehad en kan er weer even tegenaan. 

Als ik morgen moet vertrekken, is er nog geen ontbijt, want dat start pas vanaf 7u en dan ben ik dus al weg. Maar om dat te compenseren, is MIJN ober (I wish!!!!) zojuist een ontbijt komen brengen... Helaas zaten er geen beschuitjes bij..

Serieus, deze ober doet me helemaal smelten. Stel je dokter Chase voor uit House, maar dan met zwarte krullen, geen doktersjas, maar een keurig zwart overhemd. (En dan is er dus niks meer over van dokter chase hoor ik jullie denken).... Jawel, dat heerlijke accent! 

Echt serieus alleen daarvoor zou ik al een Ozzie aan de haak slaan! 

Maar goed, genoeg gezwijmeld, ik ga maar eens naar bed. Vroeg dag morgen. En voor ik die ontbijt plaat leeg heb?