15 november: Great Ocean Road, deel 1

Vanochtend al heel vroeg op voor een nieuwe tour: 3 dagen Great Ocean Road en Grampians tour. Ik ben eens benieuwd. Om 5.45u op om om 6.55u opgehaald te worden. En ik was niet de enige. Om me heen stonden allemaal jonge mensen, vooral veel duitstaligen (heeft iemand een blik open getrokken hier?)

Eenmaal in de bus voor de drie daagse tour, bleek al gauw dat het een groep is van 17 (vooral jonge) mensen. Iedereen begon meteen met elkaar te kletsen en op zo'n moment voel ik me echt sociaal gehandicapt. Ik ben graag op mezelf, ik luister liever dan dat ik praat (al zullen mensen die me kennen dat niet snel geloven) maar toch voel ik me erg ongemakkelijk op zo'n moment, omdat ik denk dat de rest denkt dat ik iets moet zeggen. 

Hoe dan ook, een groep van 17 en een vrouwelijke jonge gids met een mapri naam, die ik niet kan spellen en dus noemen we haar maar gewoon Mary, dat is makkelijker (zei ze zelf). Overigens is ze geen Maori vrouw, maar haar ouders vonden dat een leuke naam. 

Ze vond dat het niet kon dat we drie dagen rond zouden reizen zonder elkaar te kennen en dus moesten we ons om de beurt voorstellen: wie ben je, waar kom je vandaan, wat doe je in jet dagelijks leven, wat is je beste reiservaring tot nu toe en vertel een mop. Uhm, hoe jaag je Suzanne de stuipen op het lijf? Nou, zo dus.... Het is echt níet zo dat ik niks te vertellen heb of zo, maar het duurt doorgaans even voordat ik me veilig genoeg voel om mijn mond open te trekken. Dus mijn voorstel moment was erg kort. :-)

De eerste stop die we hadden was in Torquay, de surf city. Alleen wat ik niet helemaal begreep is dat we bij een winkelcentrum stopten met allemaal bekende surf merken en niet daadwerkelijk bij het strand waar me de surfers ook had kunnen zien. En dus besloot ik maar een milkshake te kopen (ik drink immers geen coffee en zwarte thee is hier ook echt zwart en met melk is goor) maar daar had ik na één slok al spijt van....ieuw! Ik weet niet precies wat het was, maar het was vies, en na drie slokken heb ik hem dan ook maar weggegooid. 

Vanaf hier begon de Great Ocean road. En het eerste deel was de surfcoast. Die bestaat uit een aaneenschakeling van mooie plaatjes. Ik moest mezelf echt dwingen om af en toe mijn mond dicht te doen, want mijn onderkaak hing zo ongeveer op de grond. Zo mooi!!! 

We hebben wat verschillende stops gehad, oa in Lorne en Apollo Bay, maar ik weet niet precies wat wat was, hoofdzaak was dat het erg mooi was. 

Hierna hebben we geluncht bij de eerste en oudste vuurtoren van Australië. (Maar als ik me niet vergis zeiden ze vijf jaar geleden hetzelfde over de vuurtoren in byron bay). Maar hoe dan ook, het was erg mooi en lekker warm, de zo'n deed weer goed zijn best. Er hingen overigens ook twee vlaggen: de Australische en de aboriginal vlag, die rood is aan de onderkant (de aarde), zwart aan de bovenkant (de nacht lucht of hun huidskleur) en een hele stip in het midden: de zon. 

Hierna gingen we koala's spotten. Die zitten hier al mas in de bomen. Terwijl we er een hoop zagen en ruim de kans kregen om foto's te nemen gaf een mannetje ons een prachtige demonstratie van zijn lokroep. En geloof me, koala's kunnen aardig luid brullen (grommen)! Het was één groot feest in mijn hoofd, want zoveel kwallenberen bij elkaar, dat kon bijna niet! 

Overigens kon je op deze weg ook heel goed zien wat er gebeurt met de bomen nadat de koala's klaar zijn met eten: de bomen zijn volledig kaal en het ziet er best wel spooky uit!

Vervolgens stond er een wandeling door het regenwoud op het programma en ook dat was best wel cool! Zo groen, koel en natuurlijk erg nat! 

Vervolgens kwamen we bij Lord Arch, waar alweer zo'n 'kaak op de grond val' moment was! Hoe gaaf!!! Het bestaat uit lime stone rotsen, wat volgens mij gewoon mergel is, maar ok. Ook was er een grot waar we met de gids in geklommen zijn. Dat was nog best een avontuur want de rotsen waren nogal glad en ik ben niet zo handig ! Maar wel gaaf! 

Eenmaal uit de grot heb ik nog een tijdje op het strand gezeten, om te genieten. En natuurlijk een Japanner te observeren. Hij had zijn statief in de branding opgesteld om een prachtige foto te maken van hem zelf en de branding en de schitterende rotsen... Maar toen hij naar achteren liep en er een mini golfje kwam, viel zijn statief om, met camera en al plons in de oceaan! Gelukkig voor hem (hoop ik) was het niet zo diep en kon hij heel hard rennen, maar de volgende 20 minuten was hij bezig met het schoonmaken van zijn camera.

We zijn toen naar het volgende strand gereden en daar heb ik lekker een tijdje in het zand zitten genieten. 

Inmiddels was het tijd voor het avondeten en werden we naar onze accommodatie gebracht. Het was erg basic had de gids al gezegd. En ik wist wel dat ik gekozen had voor 'shared' accommodatie, maar dit is wel even slikken. Ik lig op een kamer met twee mannen en een vrouw. En laat één van die mannen nou ook nog de meest irritante zijn die er tussen zit! Maar goed, ook dat overleven we wel weer.

Avondeten bestond uit pizza en dat moest vrij snel op want we zouden ook nog (als kers op de taart) naar de zonsondergang bij de 12 apostels gaan kijken. En dat was.....adembenemend! 

Eigenlijk zijn er helemaal geen 12 apostels, het zijn er maar 8, maar dat klonk niet zo lekker. 

Er waren er overigens 9, maar eentje is omgevallen in de oceaan. Tja, shit happens!

En nu, nu zit ik in mijn eentje op de bank hier in het hostel. De rest zit in de pub, het enige andere gebouw in deze 'stad' (en dat is geen grapje). Ik zal wel een beetje een 'party pooper' zijn, maar ik heb mijn portie sociaal doen wel gehad voor vandaag. Ik heb tijd voor mezelf nodig om op te laden en morgen weer zo'n sociale dag te doen! 

Ik verheug me er op! Dat dan weer wel! 

(En ik overtref mezelf iedere minuut weer)