28 december: opera house van alle kanten!

Vandaag zou ik een tour door het opera house gaan doen. En dus ging ik al vroeg op pad. Ik meldde me netjes aan en tot grote ergernis van de mensen voor mij, kon ik (omdat ik alleen was) nog mooi in de eerstvolgende tour gepropt worden, terwijl zij ruim een uur moesten wachten.

Ik kreeg een headset op, zodat de gids Gaby (een Duitse) niet zo hoefde te schreeuwen. Er werd weer een foto gemaakt en de regels werden uitgelegd. Als groep bij elkaar blijven. Je mag foto's maken zoveel je wil, maar als ik (de gids) zeg dat het niet mag, dan ook graag niet doen. Enz.

En zo gingen we op weg! 

Het opera house is echt een geweldig gebouw. Ontworpen door de Deense architect Utson. Hij had bedacht dat hij er 3 jaar over zou doen om het te bouwen. Maar dat werd iets langer.....

Ook de kosten bleken 'ietsje' hoger uit te vallen dan beraamd, maar dat mocht de pret niet drukken, het gebouw kwam er. Maar Utson zelf nam ontslag (vanwege alle kritiek) en heeft het gebouw zelf nog nooit kunnen bewonderen. Nou ja, dat had wel gekund hoor, maar hij is nooit meer naar Australië teruggekeerd!

Toen hij 80 was kreeg hij voor dit gebouw een prijs. En omdat hij zelf niet kon of wilde vliegen, heeft zijn zoon die in ontvangst genomen en er is ook een specIale kamer naar hem vernoemd. Daar hangt ook een groot kleurrijk wandtapijt dat hij ontworpen had.  

Als Utson muziek hoorde, zag hij kleuren, en het wandtapijt is gemaakt naar aanleiding van een werk van Bach!

Zo zie je maar weer dat het helemaal zo gek nog niet is om muziek te 'zien'.

De eerste foto's zijn spiegelbeeld/reflecties in de ramen van het gebouw. Erg leuk, al zeg ik het zelf!

 

Daarna gingen we naar binnen en dan vallen meteen een aantal dingen op. Veel beton, veel hout, de paarse vloer! En heel aparte vormen.

Die paarse vloer was niet zo handig, want als je (in de artiestenwereld) een beetje bijgelovig bent, dan staat paars voor ongeluk of een slechte voorstelling.

Pavarotti kwam een keer optreden en er was een feestje voor hem georganiseerd in de paarse hal....mooi niet! Hij weigerde, durfde daar niet overheen te lopen, dus toen hebben ze hetpo feestje verplaatst! Ach ja, ieder zijn tic!

Buiten werd hard gewerkt aan het opbouwen van het podium voor nieuwjaar. Dit is waar de prime minister komt. Je kunt er ook heen als je wil....(en 1000 dollar neertelt).

Het opera house bestaat dit jaar 40 jaar en dat hebben ze gevierd. Overigens is het dak nu wel een beetje aan vervanging toe. Op sommige plekken stonden plastic bakken om het regenwater op te vangen, want het dak lekt.

En dus is er een actie gestart om geld te verzamelen voor de renovatie (en de 50e verjaardag). Je kunt nu een daktegeltje kopen, op de website van het opera house. Prijs is geloof ik vanaf 100 dollar?

Hugh Jackman had een tegeltje gekocht (je kunt op de site zelf kiezen welk tegeltjes je wil hebben) en binnen een minuut waren alle tegeltjes om zijn tegeltje heen verkocht....

Nou, pff, als ik geen buren met Hugh jackman kan zijn, dan koop ik ook geen tegeltje! ;-)

We konden niet in alle ruimtes, omdat in sommige ruimtes gerepeteerd werd. 

Ik was aal van plan om een kaartje voor Wallace en Gromit te gaan scoren en dat heb ik ook gedaan. Morgen ga ik naar de musical van Wallace en Gromit! Hoe gaaf is dat?

In de concerthal. Daar ben ik wel in geweest, maar mochten we geen foto's nemen, dus morgen voor de voorstelling, kan dat wel!! 

Me is happy!

Na de tour ging ik maar eens op zoek naar iets te eten, en op mijn zoektocht, kwam ik langs een standje van mambo. Zij zijn als ik me niet vergis een soort van sponsors van het New years event. Je kunt er t shirts kopen met soortgelijke poppetjes als op de foto hieronder. Dat vond ik natuurlijk wel erg gaaf, maar ze waren ook erg duur. Voor de prijs van 1 zo'n shirt, kon ik ook minstens 6 volwassen 'souvenir' t-shirts kopen! En ik blijf een hollander, dus de foto moet mar volstaan!

Tijdens mijn McDonald's lunch, besloot ik dat ik de 1uur gratis cruise zou doen die bij mijn iventurecard  is inbegrepen. Dus onderweg naar het ticket hokje, kwam ik deze kunstenaar tegen: Giuseppe.

Hij tekende met krijt op canvas en vroeg verder geen geld, alleen donaties, zodat hij weer materiaal kon kopen. Het was echt supermooi om te zien! En ik vond ook zijn donatiebox erg origineel! Ik als grot 'where is Wally' fan, moest daar toch zeker ook een foto van nemen!

Goed, en toen dus een cruise op het water...goed insmeren dus. 

Op zich zou het me weinig nieuws opleveren, want alle plekjes waar de cruise langs zou varen, had ik al gezien en op de meeste was ik al geweest. Maar ik besloot gewoon te genieten van het uitzicht, met de zon op m'n lijf, m'n favoriete muziek op m'n oren en goed gezelschap (Hippo).

Ik eerste instantie zocht ik een plekje op een stoel in de schaduw. Maar echt 10 seconden later kwam er iemand die zijn stoel echt pal voor mijn neus parkeerde.... Overal om me heen schaduw, overal nog leeg en waar gaat meneer zitten? Pal voor mijn neus.... Ik werd alweer chagrijnig, maar besloot dat niet te worden en stond op van m'n stoel en ging op de grond voor de raining zitten. Ik zit graag op de grond, het uitzicht is perfect, op het moment dat er iemand voor m'n neus zou verschijnen was die ook weer zo weg, want dan zou hij overboord gekieperd zijn, dus perfect. Alleen wel in de zon maar ik was goed ingesmeerd, en het was maar een uurtje!

En genoten heb ik! Reken maar!

Elke dag ligt er een ander mega cruise schip in de haven. Ik kan er gewoon geen 'boot' in zien, dit zijn complete drijvende luxe flat gebouwen, indrukwekkend, ik kan niet anders zeggen. 

Ik geloof niet dat ik ooit een cruise zou willen maken, want ondanks alle luxe op zo'n schip lijkt het me toch gewoon saai. Je uitIcht zal toch vooral zee zijn, tja, dat is niet zo aan mij besteed, want integenstelling tot wanneer ik thuis ben (waar ik tegenwoordig het liefst lekker in mijn huisje zit) ga ik er op vakantie in het buitenland toch het liefst op uit, dingen zien, dingen doen, dingen bekijken. Maar dat is jullie vast niet ontgaan!

Ooit, jaren terug, ging ik met een paar vriendinnen naar een medium/waarzegster. Zij vertelde toen dat ze in mijn toekomst iets met een cruiseschip zag.... Goh, iedere keer als ik een cruiseschip zie, dan denk ik nog steeds, wat zou er nou toch zijn? 

Nu denk ik inmiddels dat het een aantal dingen kan zijn, en ja, ik weet best dat je dingen kunt uitleggen zoals je zelf wil!

Ik hou van reizen, een cruiseschip is gemakt om te reizen? 

Ann Marie heeft op een cruiseschip gewerkt en die ben ik tegen gekomen en is een vriendin geworden? 

Of misschien moet ik toch uiteindelijk gewoon maar eens een cruise gaan maken! Wie weet, maar het blijft door m'n kop spoken!

Wat ik toch ook wel erg leuk vind hier, zijn de watertaxi's. En natuurlijk ze zijn min of meer nodig en we hebben ze in Amsterdam en Rotterdam geloof ik ook, maar zeg nou toch zelf, met die zo'n en achtergrond, is het toch gewoon een prachtig plaatje! 

Zelfs ik, die in Nederland bijna weiger om in een taxi te stappen (omdat ik dan bang ben dat ik met de chauffeur moet praten) zou hier met liefde en plezier in zo'n ding willen stappen! Maar ja, hollander he, ik kan al gratis in de ferries die me ook van a naar b brengen. ;-)

Overigens staan Hollanders in het buitenland niet zo bekend als zuinig of gierig. Dt wordt hier meer toegedicht aan de Schotten!

Toen ik terug kwam van de cruise vond ik het wel welletjes geweest en besloot ik terug te gaan naar het hostel. Terwijl ik over het perron naar de uitgang liep zag ik in mijn ooghoek een grappige naam voor een hotel:

Die voeg ik toe aan mijn 'grappige namen' verzameling!

Eenmaal in het hostel heb (R)ik nog wat getekend... Een beetje hyperactief, er kwamen maar liefst zes tekeningen binnen een uur uit, maar ze zijn nog niet allemaal ingekleurd. En ze zijn niet allemaal voor publicatie geschikt zullen we maar zeggen! Althans niet zonder toestemming van degene die afgebeeld is! ;-)

Maar hier de twee die al ingekleurd en af zijn en wel getoond kunnen worden!

29 december: de musical die geen musical was!

Vandaag gaat een rustig dagje worden. Eerst maar eens op m'n gemakje wakker geworden en wat tekeningen ingekleurd. 

Daarna ben ik naar de supermarkt gegaan om wat drinken te scoren. En natuurlijk om mijn verjaardagstaart uit te zoeken....

Ik kan hem wel niet eten, maar grappig is hij wel toch? 

Hoewel een verjaardagstaart uitzoeken toch een vrolijk iets zou moeten zijn, voelde ik me erg opgefokt en verdrietig. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat ik merk dat de tijd om naar huis te gaan snel nadert. Té snel als je het mij vraagt. Er is nog zoveel dat ik zou willen doen, en zou willen zien, maar ik heb de tijd niet meer! 

Ik zeg wel eens voor de grap dat ik aan 'het laatste dag syndroom' lijdt. Dat betekent dat zodra iets eindigt, ik de dag voor het daadwerkelijke einde me rot voel. Het lijkt erop dat dit ook zoiets is, mara dan iets vroeger dan de dag voor vertrek!

Ik voel me zó nog niet klaar om naar huis te gaan! Echt niet! Ik wil nog wat blijven! En dat verbaast me op zich wel, want vorige keer was ik de laatste dagen echt toe aan naar huis gaan, ik kon mijn draai niet meer echt vinden in Sydney toen en had geen zin meer om dingen te ondernemen. 

Nu ben ik er veel langer en ik vermaak me nog prima, ik weet nog 100 dingen die ik zou willen doen en ik kom tijd te kort.

En op zich is dat een heel goed iets, want het laat me zien dat ik wel degelijk veranderd en gegroeid ben in die vijf jaar die tussen mijn trips naar Australië zit. Ik ben minder afhankelijk van 'thuis', onderneem meer, en ben veel meer in staat om de dingen te nemen zoals ze komen en te accepteren dat sommige dingen nou eenmaal anders gaan dan ik zou willen. En veel belangrijker, ik ben veel meer in staat om te genieten van alles.

Maar genoeg gefilosofeerd, ik moest naar het opera house om Wallace and Gromit de musical te gaan kijken.....althans dat dacht ik!

Ik was expres te vroeg in het opera house. Ik hoopte op die manier mijn opgefoktheid kwijt te kunnen raken, door er te zijn en op mijn gemakje te kunnen zien waar ik precies moest zijn enzo. Daarnaast wist ik dat er gratis internet zou zijn, dus ik had ook mijn iPad meegenomen zodat ik wat te doen zou hebben.

En voor ik het wist, kon ik naar binnen! 

De voorstelling was dus in de concerthal, waar ik gisteren met de tour wel mocht kijken, maar geen foto's mocht nemen. Vandaag had ik die kans dus wel. Ik vond het plafond razend interessant, al krijg ik dat natuurlijk niet zo goed op de foto. Maar het is een beetje in de vorm van een schelp. Die ronde kwallen die je ziet hangen (ik weet niet zo goed hoe ik het anders moet omschrijven, en ze lijken best een beetje op een kwal), die zijn om het geluid te weerkaatsen (of zoiets) en zorgen voor een betere acoustiek! 

Verder zijn de stoelen niet helemaal bekleed. Het bovenste stuk is gewoon van hout, maar ze zitten heerlijk! Ze zijn dan ook ontworpen door een 'backsurgeon' dus je kunt er rustig drie uur lang op zitten (zei de gids), maar daar dacht ik na een uur toch echt wel anders over (maar stil zitten is niet zo mijn ding). Het hout is overigens van bomen uit Tasmanië. Ik moest zo grinniken toen ze dat gisteren vertelde.... Gelukkig was het niet de Huon pine!mdan had ik in mijn broek gepist van het lachen denk ik... Waren die klote bomen toch nog ergens goed voor! (Oh, schreef ik dat hardop?)

Toen er een heel orkest opkwam voor de musical, was ik een beetje verbaasd. Maar ach, acda en de munnik spelen ook met een heel orkest soms, dus ik vermoedde nog niks en verwachtte nog steed een leuke musical, al was het podium niet echt te zien van waar ik zat...ik zag alleen het orkest...

Er had een belletje moeten gaan rinkelen!

En toen begon het.... 

Het was dus geen musical, maar een klassiek concert, dat werd voorzien van commentaar van Wallace en Gromit en met filmpjes van hen tussendoor. Sommige van hun filmpjes waren op muziek gezet, en dat werd dan live gespeeld. 

Het verhaal was dat Wallace een begaafd pianist zou zijn en een muziekstuk had gecomponeerd dat hij samen met het orkest zou opvoeren. Maar de piano moest nog naar het podium gebracht worden en Wallace (de onhandige) laat de piano vallen en die gaat kapot. Probleempje dus dat Gromit (de handige, slimme hond) moet oplossen. 

Ondertussen vraagt Wallace of het orkest wat leuke deuntjes kan spelen en dat doen ze dus (klassieke stukken). Na elk stuk voorziet Wallace dat van commentaar en zie je de stand van zaken omtrent de piano op het scherm. 

Uiteindelijk is Wallace de bladmuziek kwijt en besluit Gromit dit snel te herschrijven. Het wordt naar het podium getransporteerd via een buizensysteem en dan blijkt dat Gromit een viool duet heeft geschreven dat hij (via het scherm) samen met de eerste violiste en het orkest gaat opvoeren. 

Hoewel het compleet iets anders was dan ik had verwacht, vond ik het helemaal te gek!!!

Ik had minstens evenveel plezier als de kleine kids om me heen en de verstandelijk gehandicapte jongen die naast me zat en en steeds als het spannend werd mijn hand vastgreep (en onder kwijlde)! 

Ik heb de meeste filmpjes met open mond (van spanning) zitten bekijken, tot ik in mijn ooghoek een paar ouderen naar mij zag wijzen en lachen... Toen betrapte ik mezelf op mijn open mond. Maar tja, ik kan het niet helemaal helpen dat ik helemaal op kan gaan in iets dat ik doe of zie... 

Ik mag dan wel 38 worden over een paar daagjes, maar het is meer 3 en 8 meestal!

Goed, ik was helemaal happy toen ik buiten kwam en wilde de botanische tuin in gaan. 

Terwijl ik daarheen liep, zag ik het onderstaande bord hangen voor de bouwplaats van het opera gebouw en ik vond het een mooi voorbeeld van werk etiquette. (En eigenlijk gewoon van collegialiteit en respect).

Het was druk in de tuinen en daar had ik geen zin in, dus besloot ik op zoek te gaan naar het wynyard station. Ik liep via de cahil walk brug naar observatory Hill, om van daaruit het station te zoeken, zodat ik morgen precies wist hoe ik zou moeten lopen. 

En toen ik eenmaal door had hoe de kaart werkte (hoogteverschillen!) had ik het station zo gevonden en eindigde ik uiteindelijk gewoon waar ik wilde. 

Ik haalde wat te eten bij Ribs and Burgers in het Star gebouw en wandelde naar mijn favoriete plekje aan het water, waar ik het onder luid protest van de meeuwen opat. Ze stelden zich zo ontzettend aan om ook een stukje te krijgen dat ik er gewoon om moest lachen. 

Ik bleef maar tegen ze praten en zeggen dat het mijn voedsel was, en dat het niet uitmaakte hoe hard ze tekeer zouden gaan, dat ze niks zouden krijgen! 

Het was al niet gezond voor mij, laat staan voor hen. 

En iemand die tegen meeuwen praat, is nogal hilarisch geloof ik. Nou en? Ik had lol, en ik genoot. Van mijn maaltijd en van de zonsondergang!

Ik heb na het eten nog een tijdje zitten lezen daar en zitten grinniken om twee homo's die heel stiekem zaten te zoenen en dachten dat niemand ze zag...kan mij het schelen jongens, als je maar gelukkig bent! En zo zagen ze er wel uit! :-)

Ik wandelde braaf terug naar het hostel, waar ik toch maar besloot het raam een stukje open te zetten, want het was nogal benauwd. De dag ervoor had ik een kakkerlak van de vensterbank aan de buitenkant naar beneden kunnen gooien voor hij naar binnen kroop. 

Maar vandaag zag ik hem te laat. Toen ik het raam opende, was hij er nog niet, maar ineens zag ik hem op de vensterbank aan de binnenkant zitten! Ieuw!!!

Nu ben ik op zich niet bang van kakkerlakken, maar ik vind ze gewoon vies! En hij was best groot!

Je kunt al die haartjes zien zitten op z'n poten enzo en hij heeft hele lange voelsprieten... Bah! 

Één ding was zeker, hij was niet welkom in mijn kamer. En dus besloot ik hem op een papiertje te laten kruipen en hem dan uit het raam te kiepen....

En dat ging best ok, tot hij op het papiertje mijn kant op kroop! Daar schrok ik zo van, dat ik het papier wel richting het raam zwiepte, maar niet zeker was of het beest nu binnen of buiten gestuiterd was...

Hopelijk buiten, want ik heb hem niet meer gevonden. Maar ik heb mijn raam daarna ook niet meer open gehad en ben gaan slapen....

26 december: Boxingday

Goed, nieuwe ronde nieuwe kansen. 

Vandaag is het Boxingday. Ik heb het maar opgezocht, want ik had geen idee wat de naam betekende of waar het vandaan kwam, en ook de locals die ik het gevraagd heb, konden me niet echt helpen.

Het blijkt zo te zijn: vroeger kregen alle bedienden en ander personeel de dag na kerst een soort van geschenk van hun baas. Dit zat verpakt in een doos en zo ging deze dag de geschiedenis in onder de naam Boxingday. 

Er is hier dus geen tweede kerstdag zoals bij ons en het leven gaat weer gewoon verder op deze dag en dus had ik voor mezelf een klein programmaatje gemaakt. 

Ik had me voorgenomen om vandaag om 10u gebruik te maken van mijn gratis IMAX filmkaartje. Aangezien er vanaf nu maar twee films draaien (de Hobbit en Hidden Universe) en ik de Hobbit niet kan bezoeken met mijn gratis kaartje, bleek er niet zo veel keuze te zijn....

En dus eindigde ik bij Hidden Universe, een 45min durende documentaire over het heelal en verborgen sterren ed. Vast wel interessant, maar het kon me niet echt heel erg boeien. 

Het leukste vond ik misschien nog wel dat na 5 minuten er een technisch probleem optrad en de film stopte. Ik waande me even weer in mijn Lumiere (filmhuis) periode, waar ik (als ontzettend onzekere operateur) volledig in paniek raakte als dit gebeurde (aangezien ik het dan moest oplossen met mijn collega's, of de zaal in moest om mensen te woord te staan....ik weet nog steeds niet wat enger was?)

Ik heb ook geleerd dat wij afstammen van de zon! Tja, dat staat in geen enkel geschiedenis, evolutie, of religieus boek!

Overigens kan ik nu zeggen dat ik een film heb gezien op 'world largest screen'. Volgens de meneer (die voor de Hobbit kwam) heeft Amerika dan wel een groter IMAX theater, maar Sydney heeft het grootste filmscherm ter wereld.... Nou, is dat niet gaaf en interessant?

Deze meneer was overigens bij de vrijwillige brandweer hier en hij liet me foto's zien van de bosbranden die vlak voor mijn vertrek in Oktober hier rond Sydney gewoed hebben... Behoorlijk indrukwekkend moet ik zeggen... (Indrukwekkender dan de film die ik daarna ging zien).

Goed, na de film besloot ik naar sealife te gaan, dat ligt tenslotte op de route en dan had ik dat ook maar gewoon gedaan. 

Maar het was afgeladen vol. En ik beschouw mezelf toch niet echt als een racist, maar hoe langer ik hier rondloop, hoe groter mijn antipathie tegen Aziaten wordt. Sorry als ik iemand daarmee voor het hoofd stoot. Maar ik ben het zo ontzettend beu! Ze dringen voor, duwen je gewoon aan de kant als ze erbij willen, gaan voor je neus staan als jij een foto wil nemen, zodat zij zelf een foto kunnen nemen. 

En als er ergens iets uitgelegd wordt (in het Engels) dan staan ze er altijd luidruchtig doorheen te praten, een fluisterstand zit er niet op! (Maar dat geldt wel voor meer buitenlanders hier.)

Ik werd er echt chagrijnig van! Ik ben blij dat dit ticket in mijn iventurecard inbegrepen zat, want als ik er gewoon voor had moeten betalen, dan was ik echt niet blij geweest! 

Ik heb nog steeds niet goed door hoe ik met mijn camera goede foto's van vissen kan nemen, dus veel  foto's zijn mislukt. Tja, dat heb je met vissen, die blijven niet stilstaan voor een foto, ze zwemmen (en dus bewegen) gewoon verder. 

Nu heb ik wel een kinder en huisdieren stand op mijn camera, maar als ergens staat dat ik niet mag flitsen, dan doe ik dat ook niet, en zonder flits on deze stand, was het nog erger dan in die andere stand. Maar goed, de plaatjes zitten ook in mijn hoofd en dat is het belangrijkste...

Vervolgens moest ik door de shop om naar de uitgang te komen....en raad eens wie me daar weer aan zat te staren??? Juist ja!

Toen ik genoeg gezien had in Sealife, besloot ik daar ook maar een hapje te lunchen. En ik kan het niet helpen, misschien ben ik de enige die dit ironisch vind.....

Maar fish and chips in een aquarium?? Dat is best luguber...en dus was dat wat ik bestelde!

Toen kreeg ik weer een dilemma....

Zou ik naar de Sky tower gaan, het was immers heel helder en dat belooft een prachtig uitzicht, of zou ik de brug oversteken en naar het Maritiem Museum gaan?

Ik besloot de brug over te steken. En terwijl ik op de piermont brug liep, ging er een bel en werd er omgeroepen dat de brug ter demonstratie open zou gaan en iedereen zo snel mogelijk achter het hek moest zien te komen....

Ik wist niet dat het ding open kon! Maar dus heb ik weer wat nieuws geleerd!

Het maritiem museum, daar kun je momenteel vier schepen bekijken.

De eerste is een replica van de Endeavour, het schip van captain Cook, een prachtige driemaster.

Daarnaast ligt de HMAS Vampire, een marine fregat...ook best interessant.

En vervolgens ligt er de HMAS Onslow, een onderzeeër. Die was best mooi, maar je moet niet al te claustrofobisch zijn aangelegd. 15 minuten prima, maar de bemanning zat soms drie maanden in dit ding en daar moet ik toch even echt niet aan denken!

Wat ik dan wel weer humor vond (in een onderzeeër):

Ten slotte is er een Viking tentoonstelling en lag er dus ook een Viking schip. Dat vond ik toch het fijnste, want je had er veel ruimte! En natuurlijk mocht ik ook even als verklede Viking op de foto! Genomen door mijn nieuwe stalker, wiens naam ik niet weet, maar hij was wel zo vriendelijk om me op de foto te zetten.

In het museum gebouw, ben ik niet lang geweest, ik had zo'n ontzettende dorst, dat ik heel veel overgeslagen heb, in de hoop wat te kunnen drinken in het café.

En daar zit ik nu op het terras nog steeds te typen....

Maar toch een paar plaatjes van in het museum....

Ik heb mezelf even een rustpauze gegund, ipv weer verder te rennen om toch nog even de tower te doen.... Morgen is er weer een dag....

Had ik al verteld dat de lion king musical hier 'draait' momenteel? 

Nu heb ik deze al gezien in Londen, maar het leek me wel leuk om hem hier ook nog eens te zien. 

Ik ben dus eens gaan informeren wat dat zou kosten, maar de vriendelijke dame gaf me een briefje met de prijzen en zei daar glimlachend bij: 'but we're sold out until the end of February'. En dus gaf ik het blaadje vriendelijk weer terug.

Vandaag bedacht ik dat ik misschien wel iets in het operahouse kan gaan bekijken.... En laat daar nou Wallace en Gromit de musical draaien.....daar ga ik morgen eens achteraan, tenslotte heb ik me voorgenomen om morgen de tour in het opera house te gaan doen, dus dan kan ik daar ook eens naar informeren. Ik ga er vanuit dat het niet zal lukken, maar niet geschoten is altijd mis!

En dat gezegd hebbend, ga ik eens wat te eten zoeken.

En zoals het een goed suzanne betaamt, duurde die rust dus niet zo lang, want op mijn zoektocht naar eten, kwam ik langs The Star, waarvan ik niet precies wist wat het was, maar daar zou ik nog wel achterkomen. Eerst wilde ik eens weten waar ik uit zou komen als ik langs de haven zou lopen. Zou ik dan ook een goede vuurwerk spot vinden die iets makkelijker te doen is qua vervoer. Ik heb namelijk vernomen dat er geen openbaar vervoer zou zijn tijdens nieuw jaar (maar zeker weet ik het niet) en dus ligt dit wel meer op loop afstand dan mijn andere 'gewenste plekjes'. Hoe meer plekken ik ontdek, hoe groter mijn verwarring overigens! Waar moet ik in vredesnaam naartoe om een goed uitzicht te hebben? Ik heb geen idee meer! Maar dit was zeker ook een heel mooi plekje!

In het gebouw van The Star zit o.a. Het casino van Sydney. Maar ook een boel restaurantjes. Één daarvan had Spareribs! En tot nu toe heb ik me redelijk gedragen en nog geen Spareribs gehad geloof ik....(oh nee, dat is niet helemaal waar) maar hoe het ook zij, ik heb hier heerlijke Spareribs op en dat gaan niet de laatste zijn!!!

En met een goed gevulde maag en een enorme tevreden, gelukkige glimlach op mijn snuit, ging ik weer naar het hostel, waar ik een 5cm grote kakkerlak van mijn vensterbank joeg en daarna met een gerust hart ging slapen.