Tijdens het ontbijt hadden we onze route bepaald.
We hadden ons voorgenomen om met de auto naar het museum te gaan, daar de gratis bus te pakken voor een rondje door de stad en dan weer uitstappen bij het museum.
Na het museum zouden we gaan picknicken in de botanische tuin om daarna nog wat dingen te doen, die ik alwee vergeten ben....
Zoals altijd liep het net wat anders allemaal....
We parkeerden bij het museum en zagen de bus aan komen...oh oh, als we dat maar zouden halen....
Ja, net! En dus stapten we in voor ons gratis rondje, maar de buschauffeur dacht daar anders over. Bij de eerstvolgende stop gooide hij iedereen zijn bus uit: hij had koffiepauze, over 20 minuten ging jij verder...uhm, ok...
En dus gingen we op zoek naar een wc. Canberra lijkt wel uitgestorven! Er was geen hond en we waren toch echt midden in het centrum! Nu is het vooral een politieke hoofdstad en tijdens het weekend gaan veel mensen weg uit de stad. Tel daarbij op dat het bijna kerst is en iedereen die vrijdag vakantie had gekregen en het resultaat was een soort van spook stad!
Die wc, daar ga ik geen woorden aan vuil maken, hij was vuil (en stinkend) genoeg! We riepen tegen elkaar: adem inhouden en we zien elkaar buiten weer en ik heb nog nooit zo snel geplast!
Terug naar de bushalte, waar we in de verte in mooie kleurige bloemetjes een tekst zagen staan. We hadden de grootste lol om te bedenken wat voor afkorting het was (HSOC). De vlag die erbij wapperde was de vlag van ACT, zoals de 'provincie' (die geen provincie is) heet.
Vervolgens hebben we braaf ons rondje afgemaakt met de bus en eindigden in het museum.
Wow! Groot en veel! Ik ben geen museum mens, ik had in Nederland twee jaar lang een museum jaarkaart, maar ik geloof dat ik er alleen mee naar het spoorwegmuseum in Utrecht en het maritiem museum in Rotterdam geweest ben!
Hier in Australië zijn de meeste musea gewoon gratis toegankelijk en vragen ze een donatie als je dat wil. En dat vind ik zoveel beter! Het maakt dat ik veel musea wel even binnen wandel, en als ik het mooi vond, dan geef ik een donatie, zo niet dan wandel ik weer naar buiten! In Nederland haal ik het niet in mijn hoofd om zomaar een museum in te gaan als ik niet zeker weet dat ik het wat vind!
Er was veel te zien over de aboriginal cultuur en ik word daar erg verdrietig van! Wat hebben wij westerlingen toch veel leed veroorzaakt! En wie zijn wij om een volk dat al eeuwen (en nog veel langer) hier in dit land rondloopt en overleeft op hun eigen manier, met alles wat het land (niet) te bieden heeft, te vertellen wat ze voortaan niet meer mogen of anders moeten doen! Hoe arrogant zijn wij westerlingen om een volk onze normen en waarden op te leggen?
Nou ja, ik schreef het al een paar keer eerder, ik word daar verdrietig en boos van.
We hebben in het museum geluncht en dat was erg lekker! Zo lekker dat we maar liefst een tweede portie hebben besteld! ;-)
Na het museum, waar we veel langer hadden rondgehangen dan het plan was, en nog hadden we niet alles gezien, reden we naar de botanische tuin volgens plan! We parkeerden, stapten uit, begonnen te lopen, maar al gauw spotte ik wat wildlife, waarmee ik Ann Marie de stuipen op het oververhitte lijf jaagde.
Om de bocht zat er weer zo'n monster op ons te wachten en omdat we allebei eigenlijk kapot waren, besloten we terug te gaan naar het grasveld vlakbij de ingang om daar lekker te liggen....
Maar na het poepincident van Rory gisteren, een blik op het met kangaroepoep bezaaide veld, deed ons besluiten om lekker terug te gaan naar het hostel.
Op de terugweg kwamen we langs een van de huizen van de kerstlampjes, maar zonder de lampjes is het bijna niet te herkennen!
We zouden eten ophalen in het winkelcentrum en dat bij het meer al picknickend opeten.
En zo bestelde Ann Marie Thais, ik Chinees bij de buren en gingen we met een picknickdeken naar het meer, waar we lekker hebben gezeten, gekletst en gegeten.
Janita en Rory kwamen ook nog langs en dat was echt supergezellig!
Ik had hen verteld dat ik eigenlijk nog maar één ding van mijn lijstje moest hebben....ik had nog steeds geen possum gezien!
En dus liepen we, toen het donker was, terug langs de bomen waar volgens Rory altijd possums zaten. En jawel hoor, hij wees op een boom en zei tegen me dat er daar een op de grond zat... Ik zag niks! Maar toen ineens leek het alsof er een mini kangaroe stond. Dat was dus de possum!
Hij was helemaal niet bang en hij at heel gewillig de stukjes appel die we in inrichting gooide en hij kwam steeds dichterbij! Ineens was er een tweede en deze had een baby possum op haar rug! Bonus! Ik was zo blij als een kind! Maar Ann Marie leek nog veel blijer! De foto's zijn niet echt goed gelukt, maar het plaatje zit in mijn hoofd opgeslagen, dat is het belangrijkste!
Nu kan ik naar huis.... Ik heb een possum gezien (en ook nog een heel flesje cider gedronken....)
En met een grote glimlach (was het de possum of toch de cider) viel ik in slaap!
Hoi piepelepoi suzanne, ik wens je een vrolijk kerstfeest meis! Ik heb me weer verbaasd over al dat moois wat jij daar allemaal op de foto zet! Je plezier neemt volgens mij alleen maar toe, dat vind ik fijn Suzanne!
BeantwoordenVerwijderen