Het weer was geweldig, lekker zonnig en goed warm. Wat wil een mens nog meer!
Nou, iets uitgeruster aan een trip beginnen zou fijn zijn.
Voor vertrek moest ik eerst maar eens een paar dingen regelen.
Ik moest inchecken voor mijn vlucht naar Tasmanië voor woensdag en ik moest even kijken of ik mijn sim kaart online kon blokkeren of dat ik een nummer moest bellen.
Toen ik dat allemaal gedaan en genoteerd had, was het tijd om op excursie te gaan.
Ik werd braaf opgehaald door een busje waar 24 mensen in konden en uiteindelijk ook zaten en de dag kon gaan beginnen.
De eerste stop was bij Moonlit Sanctuary. Een wildlife park waar je diverse beesten kon zien. Echt? Ja echt, dat heb je met een wildlife park. Je kon er kangaroes en walabies voeren, en hoewel ik dat al gedaan had, wilde ik dat toch echt nog eens doen. Je kon ook heel dichtbij met een koala op de foto terwijl je hem aaide. Dat kostte je dan 10 dollar, genomen met je eigen camera. Maar aangezien ik dat al vaker gedaan heb, gratis en voor niks en ik toch echt een hollander blijf, besloot ik dat niet te doen.
Een koala vasthouden en zo op de foto gaat deze reis niet gebeuren. Dat mag namelijk alleen in Queensland en daar ga ik deze reis (waarschijnlijk, maar je weet het maar nooit) niet naartoe.
We kregen ook lunch op deze plek: diverse sandwiches en wederom viel het me op, hoe egoïstisch mensen kunnen zijn. We hadden twee aussies aan boord die maar liefst ieder 10 mini sandwiches op hun borden gooiden, en dat betekende dat andere mensen dus niks hadden. En delen? Nee hoor...
Best irritant, maar he, ik had er nog 4 weten te bemachtigen, waarvan ik er dus 2 afgegeven heb... Gevolg: honger!
Ik vond dit bezoek best leuk. Ze hadden een aantal dieren die ik deze reis nog niet gezien had, zoals de wombat, de dingo en de Tasmaanse duivel.
Na deze stop gingen we naar Churchill Island een of andere boerderij. We zouden een demonstratie krijgen in hoe je met een zweep kon knallen zonder de dieren pijn te doen, een boemerang demonstratie, een schaap en hond demonstratie en schaapscheren, maar uiteindelijk bleek dat alleen een scheer demonstratie te zijn.
En nu is dat best interessant, maar ik heb het al vaker gezien, alleen vond ik het accent van degene die het deed helemaal geweldig..... Tenminste, de delen die ik kon horen, omdat de Aziatische mensen om me heen maar bleven kwaken!
De helft van de mensen verstond de man niet, maar ik vond het niet eens zo heel moeilijk. Ben ik dan zo'n talen wonder, of luisteren zij gewoon niet goed?
Hoe dan ook, de demonstratie stelde niet zo veel voor, maar het landgoed en de uitzichten waren geweldig!
Er liep ook een Pauw rond, die nogal geliefd was bij het publiek. Ze bleven hem maar achtervolgen (opjagen dus) om hem op de foto te zetten en dat is zo irritant! Laat het beest met rust: als jij stil staat, dan blijft hij ook stilstaan, als je achter hem aan loopt, blijft hij weglopen!
Maar goed, we kregen ook thee en koekjes op deze plek en wederom gebeurde het zelfde als met de sandwiches: sommige mensen namen handen vol, anderen hadden niks. Maar toen de gids dat zag (bij de lunch was ze er niet omdat ze dingen moest regelen) zei ze er wat van en werden ze toch nog eerlijk verdeeld.
Vanaf hier gingen we naar het strand, het bekendste surfstrand van australie, maar dat zeggen ze geloof ik ook van elke plek.
Mij maakt dat niet zoveel uit, want het was een erg mooi strand, zonder kwallen en dus heb ik ook nog even in de zee gestaan en wat foto's genomen van surfers.
Onze bus had een hoog gehalte aan Maleisische mensen, ruim de helft. En één meisje reisde alleen. Ze liep steeds achter me aan, sprak tegen me, maar ik kon de helft niet verstaan! Mijn oren zijn niet slecht, integendeel, ik hoor meer dan ik zou moeten horen, maar ze sprak heel zacht (net zoals de andere Maleisische mensen aan boord) en met een accent dat ik nauwelijks kon verstaan. Ik vond haar best irritant: laat me met rust, en nee ik wil geen 200 foto's van je nemen in 200 zelfde standjes in de zee, ik wil mijn eigen ding doen: ga weg!
Maar dat zeg ik natuurlijk niet :-) (alleen die foto's heb ik een halt toegeroepen).
Helaas moesten we al snel door naar het volgende onderdeel: het koala conservation centre. Hier worden koala's gefokt. Dat vond ik best raar, want op sommige plekken is er een overschot aan koala's, hier blijkbaar een tekort. Dat vind ik niet helemaal logisch, maar wie ben ik? Je kunt ze ook hergroeperen lijkt me. Maar ja.
Ik denk dat ik inmiddels wel genoeg koala's heb gezien. Natuurlijk is het leuk om over houten bruggen te lopen op zoek naar koala's in de bomen, maar ach....ik ben verwend aan het raken geloof ik.
Ik regelde met de gids dat ze me af zou zetten bij het politiebureau aan het eind van de tour. Dus dat was handig.
Na dit onderdeel, stonden de Nobbies op het programma. En ik heb niet heel goed opgelet, want ik kreeg te horen dat ik hier moest eten als ik een maaltijd wilde, dus ik weet niet of de Nobbies nou de rotsen waren of de zeeleeuwen die er op lagen (duizenden!)
Niet dat je ze met het blote oog kon zien overigens, daarvoor had je camera's en verrekijkers waar je geld in kon gooien.
Maar gelukkig leverde de bijna ondergaande zo'n ook wel wat mooie plaatjes op.
Na de Nobbies was het dan zo ver: eindelijk op weg maar de pinguïn parade! Onze gids stopte om uitleg te geven over de pinguïns. Zo bouwen ze een huisje en daar blijven ze ook, dus als mensen door de velden gaan struinen, dan trappen ze op die huisjes en vernielen ze en weet de pinguïn zich geen raad meer.
Iedere avond komen de pinguïns terug naar hun huisjes (burrows) om de jonge pinguïns te voeren. Zodra het donker begint te worden waggelen ze het strand op en lopen massaal over het strand, op weg naar huis.
Je mag geen foto's nemen omdat ze door de flitser in paniek raken. En omdat sommige mensen zich daar niet aan hielden, mag nu niemand meer foto's maken.
Deze little pinguïns ook wel, fairy pinguïns genoemd, zijn blauwig aan de bovenkant en wit aan de onderkant. Dus als ze in het water dobberen, dan kunnen eagles ze niet zien omdat ze perfect op het water lijken en hun vijanden onder hen kunnen ze niet zien, omdat het op het zonlicht lijkt. Perfect mechanisme zou ik zo zeggen! Een pinguïn neemt powernaps van 2 minuten, meer niet.
Er was één dappere pinguïn die helemaal alleen uit het water kwam en het strand overstak, maar het duurde nog best even voor de rest de oversteek durfde te maken. Maar toen ze eenmaal kwamen, was er geen houden meer aan: honderden pinguïns staken het strand over en gingen op weg naar hun huisjes... Sommigen namen een afslag om de berg over te steken, staken hun vleugeltje op en riepen tegen de rest: 'tot morgen 4.30u, fijne nacht! Groeten aan de kids!' En waggelden vervolgens alleen verder. De rest liep door tot hun afslag en hetzelfde ritueel herhaalde zich. (De tekst uiteraard in mijn hoofd, maar ik kon het zo voor me zien)!
Sommige mensen nemen toch gewoon foto's met flitser, sommige mensen proberen ze zelfs te aaien, maar braaf als ik ben, doe ik dat soort dingen niet. Ik geloof dat dat 'respect voor de natuur' heet, maar wie ben ik?
Ik vond het een schitterend gezicht, maar was ook wel weer blij dat ik in de bus mocht terug richting mijn bed. Want oh wat was ik moe!
Maar eerst dus nog even langs het politiebureau om aangifte te doen.
Toen ik mijn verhaal vertelde geloofde de agente me in eerste instantie niet, want tja, ik geef toe, het was ook een vreemd verhaal.
Toen ik onder haar neus het nummer nog eens belde, ging de telefoon over, hé hij staat dus aan! Maar hij werd weggedrukt. De agente zei me nog eens te bellen en dat deed ik en vervolgens stond de telefoon uit. Dat was overtuigend genoeg voor de agente om me te geloven: ok hij was gestolen, of in ieder geval in handen van iemand anders.
Ze heeft toen nog een sms naar mijn nummer gestuurd in de trant van, als je dit leest neem dan contact op met agente X op nummer Y, dan zul je niet vervolgd worden voor diefstal, deze gsm wordt gevolgd...
Maar ik weet niet of die ooit is aangekomen.
Ik moest het nummer namelijk blokkeren en dat heb ik ook meteen gedaan, blijkbaar op tijd, want er was nog niet mee gebeld, slechts 2 sms'jes mee gestuurd vanuit australie.
De nummers opgeschreven, doorgegeven aan de politie en zij zouden verder zoeken, maar toch, ze gaf het niet veel kans. En ikzelf ook niet.... Maar blij dat ik een politierapport had voor de verzekering, ging ik terug naar het hostel.
En wederom lag ik om 1.30u in mijn nest, terwijl ik al vroeg zou moeten uitchecken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf je ook een berichtje??? Dat zal Suzanne leuk vinden ;-)