11 november: back to Adelaide !

Vanochtend moest ik zorgen dat ik om 6.40u klaar zou staan. Als ik er niet was, zou de chauffeur gewoon doorrijden, want hij had geen tijd om te wachten. Dat vond ik een beetje een beangstigend vooruitzicht. Ik ben dus vroeg opgestaan en zat voor mijn raam om te zien of ik de zonsopgang kon zien, maar dat was wat ingewikkeld. Om 6.30u zag ik ineens het sealink busje voorbij scheuren. Die was dus niet 10 minuten te vroeg, maar 20! Jeetje! Nu was ik al op weg om af te sluiten en naar buiten te gaan, maar dat ging nu iets sneller. 

Gelukkig had hij zelf ook door dat hij wel wat erg vroeg was en stond dus te wachten op de parkeerplaats aan de overkant. Hij was blij dat ik zo vroeg was, want hij had een hele bus vol die hij op moest halen, dus dan kon hij op tijd weg. Prima!

De rit naar de Ferry was prachtig! Behalve dan dat het voor een groot deel uit optrekken en remmen bestond waar ik best missellijk van werd, maar ok.

Door deze pick-up heb ik wel nog veel meer mooie plekjes van het eiland gezien, want hotels worden niet echt op lelijke plekken gebouwd.

Bij de Ferry was het dringen, tja wat wil je als je de boot moet delen met zes vrachtwagens met schapen! (Nee hoor, grapje....het dringen dan, de schapen waren er echt! En trust me, ze stinken een uur in de wind!)

Toen er ook nog een meneer zich vergiste in rem en gas en zijn auto achteruit vol in een massief metalen paal boorde, was de toon gezet! Het zou een leuk tochtje worden! Maar gelukkig is het water vandaag rustig.

Eenmaal terug in Adelaide en het hostel, kreeg ik mijn zelfde kamer weer. Laten we hopen dat het de komende dagen droog blijft, want het ziet er niet naar uit dat de lekkage gerepareerd is.

Ik had afgesproken om vandaag samen met Johanne te gaan eten (de Canadese mevrouw). Maar omdat zij morgen al heel vroeg naar the red centre vertrekt, had ze gevraagd of het misschien al vroeg zou kunnen en dus zou ik er tussen 16 en 17 zijn. 

Ik had bedacht dat als ik de gratis bus zou nemen, ik een foto kon maken van 'the brick' en van de graffiti onder de brug. Dan zou ik vanzelf bij het skatepark uitkomen en wie weet viel daar wel wat moois te fotograferen.  En zo zou ik dan bij het hotel van Johanne uitkomen, waar we ergens pizza zouden gaan eten.

Zo gezegd zo gedaan. 'the brick' heb ik. Wat het precies is kan ik je niet vertellen, maar lelijk is het zeker! Maar ik gok dat een architect daar vast heel lang over nagedacht heeft en er trots op is, dus wie ben ik om te zeggen dat het lelijk is? 

De graffiti heb ik ook kunnen fotograferen.

Maar op het skatepark was niet zo heel veel actie. Dat is op zich natuurlijk ook wel logisch, want IK kan dan wel vakantie hebben, de plaatselijke jeugd heeft dat dus niet! Er was één jongetje met een skateboard bezig en 2 jongeren op een BMX. Maar ik heb geen foto's genomen.

Toen ik Johanne had opgehaald, en we nog wat gingen wandelen alvorens te gaan eten, zag ik wel steeds meer jongeren met skateboards richting skatepark lopen. Dus ik denk dat ik morgen rond 17u nog maar eens terug ga, dan is er vast meer te doen!

Het werd geen pizza overigens, maar een combinatie van kangaroe, krokodil en steak, geserveerd op een steengrill! Erg grappig, niet duur en ontzettend lekker!!! 

Het was nog heel gezellig, maar om 19u wildejohanne toch echt terug om haar spullen in te pakken en ben ik weer naar het hostel gegaan.

Heb ik jullie eigenlijk al verteld over de stoplichten hier in Adelaide? 

Net zoals bij ons heb je een knop om ervoor te zorgen dat je ooit een keer kunt oversteken. Als je die dus ingedrukt hebt, en heel lang gewacht hebt, dan hoor je een geluid dat in mijn hoofd ongeveer klinkt als een startschot. En dat klopt ook wel een beetje, want je moet zo ongeveer een sprintje trekken om op tijd aan de overkant te kunnen zijn. Dat is me dan ook nog nooit gelukt! En ik loop niet heel erg langzaam! Ik vraag me serieus af hoe ze van mensen die niet zo goed ter been zijn (of gewoon oud!) verwachten dat ze het in die paar seconden halen? Maar ik heb ook nog niks gehoord over massale bejaardensterfte door te kort oversteeksignaal, dus het zal wel meevallen. Maar in mijn hoofd zal het signaal van oversteken voor eeuwig gekoppeld zijn aan een 'startschot'. Lang leve een associatief brein!

Zo...daar laat ik het even bij.....ik een rustig doe dagje, dan jullie ook een rustig lees dagje!