De balans opmaken!

Goed, het zit erop.
Mijn reis is voorbij en langzaam maar zeker moet ik mijn weg weer gaan vinden aan deze kant van de aardbol.

Als ik nu terugkijk op mijn reis, dan ben ik erg gelukkig. Ik zag er best wel tegenop om zo lang te gaan. Vijf jaar geleden was ik korter daar en had ik het de laatste week 'wel gehad' en kon me niet echt meer tot iets zetten en vond ik het ook niet erg om naar huis te gaan. Nu zou ik nog langer gaan, als dat maar goed ging...

Maar goed ging het zeker!
Als iemand me op het vliegveld gezegd zou hebben dat mijn vlucht overboekt was en ik nog een paar weken moest blijven voor ik terug naar Nederland kon, dan had ik dat gedaan. Ik heb me prima vermaakt en had me er nog langer kunnen vermaken.

Ik wilde een paar dingen doen in Australië, ik had een paar dromen:
* ik wilde Kerst op Bondi Beach vieren.
* ik wilde het vuurwerk in Sydney meemaken met oud en nieuw.
* ik wilde de langste verjaardag ooit hebben.

Dat waren mijn doelen en die heb ik alledrie behaald.
Kerst in de regen op Bondi, was anders dan ik me had voorgesteld, maar het had wel wat!
Het vuurwerk in Sydney was onvergetelijk!
En de langste verjaardag ooit, tja, ook die heb ik gehad maar was toch niet zo leuk als ik gedacht zou hebben. Maar ik kan wel zeggen dat ik ooit in mijn leven anderhalve dag jarig was. (want hoe ik nu toch aan 44u kwam? geen idee!)

Gaandeweg in Australië zelf kreeg ik nog wat andere doelen:
- ik wilde een kuckaburra horen.
- ik wilde een echidna zien
- ik wilde een kangaroe met een Joey zien
- ik wilde een possum zien
- ik wilde een redback spin zien
- ik wilde een slang zien.
- ik wilde een voorstelling in het opera house bijwonen.

En er waren vast nog wel wat dingetjes die ik nu even vergeet.
Ik heb geen redback of slang gezien in het wild, maar dat is niet erg. De rest van mijn wensen kwam uit!

Nu moet ik gaan denken over nieuwe doelen, nieuwe dromen, maar ik weet zeker dat ik die wel bedacht krijg. Voor nu, ben ik dankbaar.

Dankbaar dat ik deze reis kon maken, dat ik zoveel gezien heb, zoveel beleefd heb.
Dat ik zulke leuke en lieve mensen heb leren kennen die me lieten delen in hun leven.

Maar ook een groot dank je wel aan jullie: mijn blog lezers!
Op sommige momenten had ik niet zoveel zin om te schrijven, en jullie reacties hielden me dan 'op de been'.
Dank jullie wel, voor het trouwe volgen, het gaf me het gevoel dat ik misschien wel in mijn eentje was daar aan de andere kant van de grote plas, maar zeker niet alleen!

Dank je wel allemaal, en wie weet......tot ooit!

Suzanne