31 december: mijn droom komt uit!

Vandaag is het dan zo ver: oudejaar!

Dit was een van de dingen waarom ik zo lang in Australië bleef. 

Ik wilde zo graag het vuurwerk op de harbour bridge zien. Mijn hele tijd in Sydney ben ik op zoek geweest naar de perfecte plek om het te kunnen zien. Maar waar is die? En hoe weet je wat de perfecte plek is, als je niet zeker weet van waar het vuurwerk de lucht in zal gaan?

Na mijn tour door het opera house, wees de gids me op een website en een app, waar je precies kon zien, waar goede plekken waren om te kijken en hoe je daar met het openbaar vervoer kon komen. Dat was een beetje wat ik nodig had, al zorgde het ook voor verwarring.

Ik kwam er al gauw achter dat de perfecte plekken betaalde feestjes waren. En als dat nou een beetje een redelijke prijs was, maar 500 dollar voor een ticket was niks. Dus dat ging niet gebeuren, zelfs ik heb mijn grenzen! 

Nu had ik gedurende mijn tijd hier in Sydney al diverse plekken gezien die in aanmerking kwamen. En uiteindelijk, na heel lang wikken en wegen, besloot ik naar Observatory Hill te gaan. Dit was het makkelijkst te doen. Want heen zou nog wel gaan, maar terug, dat was een ander verhaal en deze plek zou maar een 45-60 minuten lopen zijn (mits ik meteen de goede kant opliep natuurlijk, en daar hoef ik jullie inmiddels niks meer over uit te leggen).

Observatory Hill was een plek waar 5000 mensen konden komen kijken, zou dit aantal bereikt zijn, dan zou niemand meer toegelaten worden. Alcohol was verboden en ook niet te verkrijgen. En het zou pas om 12u open gaan.

Voor mij waren dat allemaal voordelen, het zou er 'niet te druk zijn' (mijn andere geliefde plek bood ruimte aan 50.000 mensen, uhm nee bedankt!), geen vervelende dronken mensen, (alleen vervelende niet dronken mensen) en ik hoefde er niet midden in de nacht mijn nest voor uit om een plekje te bemachtigen.

En zo besloot ik eerst eens op m'n gemakje naar paddy's market te gaan om te kijken of ik iets kon vinden wat ik zocht, maar die bleek niet open te zijn op maandag....en nu maar hopen dat het op nieuwjaarsdag wel open is, anders heb ik een (luxe) 'probleem'.

Ik besloot maar gewoon richting Observatory Hill te gaan. Mijn rugzak zat vol met water, gatorade en eten. En natuurlijk zonnebrand, want het was nog vroeg en nu al bloedheet. Het zou maar liefst 32° worden en het zou droog blijven. 

Ik was al om 10u bij Observatory Hill en ik was niet de enige. In eerste instantie ging ik aan de overkant op een plekje in de schaduw zitten, maar al gauw had ik door dat mensen echt aansloten in de rij en besloot ik dat ook maar te doen, maar dan wel in de schaduw natuurlijk. 

Gelukkig had ik ook een puzzelboekje in m'n tas gegooid en m'n mp3 speler, zodat ik ook wat te doen zou hebben in de totaal 14u dat ik moest wachten.

En zo heb ik een tijd muziek geluisterd en gepuzzeld tot het terrein open ging. 

Ik zocht een plekje uit dat tegen de witte lijn aan lag, waar de 'afgrond' begon. De mevrouw naast me vouwde een deken uit, waar je een kudde olifanten onder had kunnen verstoppen. Ik begon braaf mijn mini handdoekje uit te spreiden en de mevrouw vroeg me of ik misschien wat verderop kon gaan zitten, want ze had nog een tweede deken....

Ik gok dat ik haar nogal cynisch aangekeken heb en te lang deed over het verzinnen van mijn antwoord want ze zei, ach, ik kan hem eigenlijk ook wel hierachter leggen. Precies ja! Volgens mij is die ene deken al veel te groot. Maar wie ben ik.

En toen kon het grote wachten gaan beginnen. Deze plek was in de zon.... De brandende zon. Dus maar gauw ingesmeerd. Dat leek niet veel te helpen, want ik voelde de zon keihard op mijn armen branden. Zucht.... Ik besloot mijn lange mouwen aan te trekken, maar dat was echt veel te heet! En als ik niet om 13u al hoofdpijn wilde gaan krijgen, dan moest ik dit maar snel weer uittrekken!

Wat nu dan? In de schaduw was geen optie, die plekken waren al bezet en dan had ik een minder goed uitzicht. En dus besloot ik maar zelf op het gras te gaan liggen en de handdoek om mijn benen te slaan. Als mijn armen zouden verbranden, daar kan ik wel mee leven, maar mijn benen en dan heel lang in een vliegtuig moeten zitten, dat leek me geen goed plan.

En na een uur of 4 diende het volgende probleem zich aan, of eigenlijk meerdere....

Het eerste probleem was, dat ik moest plassen (wat op zich een goed teken was, want ik was blijkbaar nog niet heel ver gevorderd in mijn 'uitdrogingsproces'), maar wel lastig, want wat ging ik met mijn spullen doen?

Nu heb ik in Canberra een prachtig handig klein gekleurd 'damestasje' (jawel je leest het goed, en nog wel voor mezelf ook). En dus had ik al besloten dat ik alles van waarde daarin zou stoppen. Mocht iemand op het idee komen om mijn rugzak te jatten, dan zat er in ieder geval niet zoveel/niets  waardevols in... (Oh jee, mijn hoofd in opstand....ik had Hippo erin laten zitten)

En dus was mijn probleem getackeld, voor nu. En op de terugweg nam ik een 8 dollar dure 'hamburger' en koude sprite mee, omdat dat toch net wat lekkerder is als warm geworden water en salade. 

Het tweede probleem was, dat mijn zonnebrand zomaar ineens op leek te zijn? Ik dacht echt dat er nog meer dan genoeg in zat, maar blijkbaar was het ding leeg! En uitgerekend vandaag was dat geen goed idee, want ik kon geen kant op!

Zonnebrand werd niet verkocht op het terrein en als ik nu het terrein af zou gaan, kwam ik er niet meer terug op...nou ja, dan maar doorbijten en ls de nood aan de m'n zou komen, de mensen om me heen vriendelijk aankijken...

Er werd een proefsalvo afgeschoten....

Om 21u zou het 'proefvuurwerk' zijn. En het werd drukker en drukker. 

Een lieftallig Aziatisch (jawel, sorry, ik kan het ook niet helpen) meisje legde haar handdoek voor m'n neus neer, op de 20cm die ik open had gelaten tussen mijn handdoek en de witte lijn... Nou ja, eentje, ach...

Maar al gauw kwam er een tweede meisje bij zitten en vervolgens nog een jongen. En toen kwamen de mensen naast me in opstand (de jongen zat voor hun neus). En na heel lang bakkeleien en aangeven dat het niet fair was tegenover ons, die al minstens 6u zaten te wachten, gingen ze achter ons zitten en schoven wij tegen de lijn aan. Die mensen kwamen ook weer in opstand en zo eindigden ze uiteindelijk waar ze hoorden (als gevolg van volgorde van binnenkomst, niks anders) in het midden/ achteraan!

Rond half zeven was het afgeladen vol op het terrein, maar er bleven mensen binnenkomen. En ik begon een nieuw probleem te krijgen.... Ik moest weer plassen! Maar als ik op zou staan, zou ik mijn plek kwijt zijn, dat was niet m'n bedoeling! En na heel lang wikken en wegen, vroeg ik de mevrouw van de deken of zij en haar familie (3 kids) me konden helpen. En dus hing de jongste zoon even op mijn handdoek zitten tot ik terug was. Oef, wat was dat fijn! 

Op weg naar de wc kwam ik security mensen tegen die tegen elkaar zeiden dat het hing regenen. Ik lachte en zei tegen ze: 'don't say it!' Ze keken naar de lucht ik ook en wist dat ze gelijk hadden. Dus hij opende zijn mond opnieuw en zei het nog eens. Ik keek hem lachend aan, stak mijn vingers in mijn oren en zei 'I can't hear you....' En liep lachend verder. Hij moest erg om me lachen. Maar toen ik mijn wc hokje uitkwam, begon het toch echt te regenen. Ik liep weer langs hem en hij zei 'told you so!' En ik zei terug 'told me what?' 'That it was going to rain'. Dus ik stak mijn vingers weer in mijn oren en zei lachend 'what rain? If I pretend it isn't there, it's not there!'. En hij lag weet in een deuk en ik probeerde al over mensen heen klauterend mijn plek weer te bereiken, waar het arme jochie onder een paraplu op mijn handdoek stond. Ik bedankte hem hartelijk en ging weer zitten. Vest aan, capuchon op, handdoek over mijn tas... Op regen was ik niet voorbereid...

Maar al gauw werd het weer droog. Massa's mensen probeerden weer voor de lijn voor onze neus te gaan zitten. Sommigen gleden vanzelf de helling af, anderen werden weggejaagd door de security met de woorden dat het niet fair was tegenover degenen die daar al zo lang zaten. Sommige mensen gaven zich zonder slag of stoor over, anderen waren ongelooflijk onbeschoft en bijna agressief tegenover de beste man (met hun kids naast zich, goed voorbeeld!), maar de aanwezigheid van een aantal politieagenten op het terrein deed de meeste branieschoppers de mond wel snoeren en vertrekken. Eentje gaf niet zomaar op (in het bijzijn van zijn kinderen) en de agent vroeg hem om even met hem mee te lopen. Hij vroeg waarom hij dat zou doen. De agent zei dat hij hem niet wilde 'arresteren' voor de neus van zijn kinderen. Maar de man weigerde en dus riep de agent een colleg op en werd de beste man van het terrein afgevoerd, onder luid gekrijs van zijn vrouw en gejank van zijn kinderen. Tja....

Inmiddels was er een ouder echtpaar naast me komen zitten, op de handdoeken van de aardige mevrouw en familie (jawel, die had ze ook nog voor haar dekens gelegd). Ze zeiden dat ze alleen maar naar de voorstelling van 21u kwamen kijken en dan weer gingen. De familie ging akkoord. 

Ik raakte in gesprek met hen. Ze kwamen uit Canberra en waren speciaal voor het vuurwerk naar Sydney gekomen. Ik vertelde hen dat ik in Canberra geweest was en dat ik het op zich een beetje een saaie stad vond, maar dat de kerstlichtjes erg leuk waren. Ik vertelde dat ik oa naar het huis in Forrest was geweest, van het wereldrecord en dat vonden ze zo ontzettend grappig dat ik niks meer verkeerd kon doen. Ik vertelde dat mijn droom was om het vuurwerk in Sydney te zien en daarna terug te vliegen op mijn verjaardag, zodat ik de langste verjaardag ooit had. Ze vonden het erg leuk. 

De man legde me uit wat er dadelijk waar zou gaan gebeuren en dat was prettig, want ik had geen idee. 

Om 21u barstte het mooiste vuurwerk los, dat ik ooit heb gezien! En dit was slechts een voorproefje! 

Ik wist niet waar ik moest kijken, maar de harbour bridge deed niks. Ik besloot het knopje van mijn fototoestel maar gewoon ongedrukt te houden en zelf ondertussen te kijken naar wat er gebeurde. Het was prachtig! Ik zal er maar een paar uitzoeken, want in totaal heb ik denk ik wel zo'n 300 foto's van dit voorproefje!

Ik heb ook nog een kort filmpje gemaakt, maar weet niet hoe ik dat moet uploaden.

Toen het geweld stopte, barstte er een daverend applaus los! En terecht! 

Ik was helemaal verbaasd en zei tegen de man dat als dit het voorproefje was, ik niet goed wist wat het echte vuurwerk dan in zou gaan houden, omdat dit al spectaculair was!

Hij gaf aan dat de brug dan 'uit z'n dak zou gaan', ik was benieuwd. 

Ze wensten me nog een fijn verder verblijf, een goede verjaardag en een goede reis terug. Ik wenste hen een gelukkig nieuwjaar en viel gelukzalig op mijn rug in het gras! Pfff.... Even (3u) opladen voor het volgende spektakel!

Ondertussen kwamen er steeds weer mensen voor onze neus zitten die werden weggejaagd door de security mensen. Dat zorgde voor een band tussen mij en de kinderen van de familie (twee pubers en een 10 jarige). De wildste, evil ideeën ontstonden wat we met iedereen zouden doen onze neus en we hadden best veel lol met z'n vieren. Pedagogisch verantwoord was het absoluut niet wat ik deed, maar ach...14u wachten doet rare dingen met een mens (en een achterwerk, maar dat terzijde!)

Uiteindelijk kon de security het ook niet meer aan. 

Ik wist wel nog zoveel ruimte in te nemen dat ik nog steeds de brug straks goed op de foto zou kunnen zetten, maar verder was er geen houden aan.

Om half elf kwam er nog een kort voorproefje. En er was een verlichte botenshow...

Het vuurwerk van 12u was onbeschrijflijk. Wat een geweld, maar wat een mooi geweld! 

Ik had geen idee waar ik wanneer moest kijken....Niet te beschrijven gewoon, dus ik begin er ook gewoon niet aan. Ik laat wel wat foto's zien en wederom zal ik mijn best doen om me te beperken.

Na het vuurwerk op weg naar het hostel. En op zich wist ik prima hoe ik moest lopen.....

Maar ja, ik hoef het niet eens meer te zeggen he? Toen ik bij 'mijn' straat aankwam, dwars door de hordes mensen heen, liep ik de verkeerde richting in en zo werd het ruim een uur lopen! 

Ik zou met Will skypen als ik terug in het hostel was (waar het zo rustig, leeg en schoon was, bijna eng! Maar er was iets mis met de internet server en ik kon niet inloggen....

En dus ben ik maar gaan douchen en zou ik gaan slapen, maar daar was ik veel te stuiterachtig voor!

En dus lag ik tot 4u wakker, voldaan en gelukkig te wezen...

De laatste dagen was ik wat somber en verdrietig, ik voelde me zó niet klaar om naar huis te gaan! Er was nog zoveel dat ik wilde doen en zien, ik was er nog niet klaar voor!

Maar nu, nu ik het vuurwerk heb gezien, is het goed..... Het voelt ok.

Ik kan naar huis. 

Morgen nog een laatste dagje wat luieren en rondhangen en dan mijn laatste stuk droom: de langste verjaardag ooit!

Gelukkig nieuwjaar allemaal! En zoals mijn traditie mij gebiedt te zeggen: morgen ben ik jarig! :-)